Vakantie van dag tot dag. Dag 1

Breda

Mijn vakantie Oostenrijk begon voor mij officieel op Maandag, 29 September.Ik had een hotel geboekt in Breda, vlak bij het station, omdat het toch wel makkelijk was, ook al, omdat mijn zus en zwager midden in de drukte zitten, en ik wilde hen niet lastig vallen.

Ik had van tevoren al geboekt en er was nog een 1 persoonskamer vrij.
Om kwart over 1 heb ik mijn huissleutel in mijn tas gestopt, de deur dichtgegooid en gedacht:"Zo, nou kan de pret beginnen."

Ik werd hartelijk welkom geheten bij hotel Apollo, toen ik inschreef.
Nadat ik naar mijn kamer was gegaan en het een en ander had voorbereid ging ik maar eens op mijn gemakje kijken waar de vakantiebussen altijd aankwamen, want dat is op een andere plek dan de stadsdienst.

Tot een uur of kwart over 3 Breda ingeweest, deze keer niet om te winkelen, maar gewoon, als toerist, wat er zoal te zien is.Ik was nog niet in Breda geweest sinds de haven er is. Het is wel gezellig, maar het was op dat moment geen gezellig weer dus de vele terrasjes waren leeg en
het waaide erg hard. Niemand was buiten.

Op mijn kamer was het vreselijk koud, want het is een kamer met zogenaamde luchtbehandeling, omdat de ramen niet open kunnen, maar omdat het buiten koud was ging er een constante ijskoude luchtstroom door mijn kamer. Eerst had ik daar totaal geen erg in en zat maar in het rond te kijken waar nu eigenlijk die tocht vandaan kwam.

Dacht eerst dat ik in een spookkamer terecht gekomen was en dat de entiteit mij weg wilde hebben.

Pas na het eten ontdekte ik dat die ventilatie gewoon af te zetten was.
Het geloei hield op en het werd een stukje warmer, maar toch bleef het koud. Ik ben maar op tijd naar bed gegaan want ik moest om kwart over 3 er uit.

Nu had ik wel mijn mobiel bij, waar een tijdalarm op zit, maar dit is de derde keer al dat hij het niet doet, dus koop ik maar eens een degelijke wekker, met van die harde bellen. Digitaal is ook niet alles.

Maar, uiteraard kon ik de slaap niet vatten, al hadden ze gezegd dat ik wakker gebeld zou worden. Ik was dus al helemaal aangekleed toen de telefoon ging. Een heel bescheiden belletje.

Uitgecheckt en naar het station, met mijn zware koffer. In een bushokje stonden al 7 snuiters met capuchons over hun hoofd en pratend in een taaltje waar je niks van snapte. Ik vroeg me af of die daar de nacht hadden doorgebracht, en stapte maar wat vlugger door, want ik ben een beetje bang van gespuis, midden in de nacht. Zeker in een grote stad.

Mijn vriendin ( ooit woonachtig in Breda ) heeft eens gezegd dat deze stad 1 van de grootste plekken is waar de criminalitiet hoogtij viert.

Er kwam inderdaad een man in een lange regenjas, onverzorgd utierlijk, die vroeg of hij 10 Euro kon krijgen, omdat hij uit Somalie kwam en hij moest naar Den Haag. Ik zei, naar waarheid, dat ik met de bus mee moest, en God zij dank stond die bus er al ook. Hij liep brutaalweg de bus binnen en leverde het kunstje opnieuw met de chauffeur, een chauffeuse in dit geval, die ook niet op haar mondje was gevallen, en zei, dat zei voor haar Euro`s moest werken, en dat hij dat dan ook maar moest doen.

Man af.

In de bus

Ik vluchtte min of meer de bus in, het was de juiste. Ik was als eerste en enigste in Breda die opstapte. En Miep, zoals het vrouwtje heette, reed eerst een hele ronde, om andere passagiers bij andere plaatsen op te halen. Tilburg, Eindhoven, Den Bosch, Oss, Nijmegen,Arnhem en dan in Didam kregen we gratis koffie en zou moeten blijken wie in een andere bus over moest stappen. Dat lag aan het hotel waar je was ingeschreven, maar, tot Didam reden we samen.

Het was een leuk groepje, Heel gezellig.Ze waren allemaal vrolijk en uitgelaten, ondanks het vroege uur. In Didam stopten we bij Juffrouw Tok, een gezellig restaurantje waar ze knapperend haardvuur hadden en overal beeldjes van kippetjes. Vandaar dus Tok.Heel leuk.

De organisator van Effe Weg, een heel efficiente persoon, die Theo heette, kwam ons vertellen dat de personen voor Hotel Feldwebel ( waar ik bij zat ) over moesten stappen in bus 2. Hé, was ik net gewend aan die leuke groep in mijn bus, en dan moet je weer in een andere bus.Niks leuk.


Slaap kindje slaap


Met tegenzin ging ik in de andere bus. Ze waren allemaal vrij rustig en keken wat gelaten voor zich uit. Ze sliepen veel, dat kwam eigenlijk denk ik omdat ze ook vroeg op moesten en omdat het heel erg druilerig was. De regen kwam soms met bakken uit de lucht.

Ikzelf zat op een gegeven moment ook te slapen, dat is niks voor mij. Ik voelde me niet lekker. Een beetje misselijk, een beetje koortsig. Hazenslaapjes, intensief dromen, in die tussentijd, ineens hoorde ik mijn moeder vragen of ik ziek was. Hé? Ma? Het was een droom.
Dan ben je echt suf. Ik ging maar eens rechtop zitten en pakte een snoepje wat ik had meegenomen. Even wakker worden. Buiten kijken. Regen. Bah, Hoe is het op de achterbank? Zaten ook 3 mensen te maffen . Een vrouwtje met haar mond open. Wat een akelig gezicht. Zo moest ik aan mijn Oma denken en aan mijn moeder. Maar, gelukkig, een tijdje later zat ze een appeltje te eten en met een puzzelboekje.

Ik zakte weer weg, dacht, wat zijn mijn pantoffels toch zwaar aan mijn voeten. Het lijken wel gipspoten.Hé? Ik heb helemaal geen pantoffels aan, wat ís dat nou toch voor suf gedoe...

Ineens moest ik denken aan een kinderliedje dat gezongen werd over Abraham en het beloofde land. "Waren we er maar, waren we er maar."

We kregen een nieuwe chauffeur in de bus. Ene Sjaak. Die maakte je wel wakker. Regelmatig maakte hij een grapje en vertelde wetenswaardigheden want hij was tevens reisleider.

Ik hoorde een vleugje Finkers in zijn praten. Bleek ook dat hij inderdaad uit Almelo kwam.

Aankomst in Soll

Na nog diverse stops kwamen we dan eindelijk om half 9 aan in Soll, 15 km. van Ellmau en Kitsbuhl. Het was uiteraard donker dus zagen we niet veel en het regende nog steeds. Koffers sjouwen, inchecken, je id kaart of paspoort inleveren, wat je pas de andere dag terug kreeg. Even verkleden en dan gaan eten. Welkom geheten met een glaasje champagne ( bubbeltjesappelsap ) tomatensoep met room, kalkoenfilet met champignons/pepersaus en worteltjes. Toe vruchtenijs.

Ondanks dat de katjes muisden werd er toch ook danig gemauwd. Het was een gekakel dat bij juf Tok niet zou hebben misstaan. Maar het kwam misschien omdat ik "de punt af"was, dan kun je weinig hebben.

De andere dag werden we gewekt door de klokken van het kerkje tegenover het hotel. Dat was maar goed ook, want we zouden op stap gaan, maar dat verhaal vertel ik morgen.