dinsdag 3 juli 2007
Gedicht van de dag
MYSTERIE
In diepe duisternis begint
iets op te bloeien in haar schoot.
Het deelt, vermenigvuldigt en wordt groot.
De wording van een mensenkind.
Een nietig pluisje, vederlicht
en toch zo groots al, in haar dromen.
Over acht maanden moet het komen,
waarop zij de toekomst richt.
Gespannen tuurt ze naar de lijn
wanneer de sensor haar buik aftast.
Ze is, als moeder, blij verrast
bij 't zien van 't kloppend hartje klein.
Na negen maanden moet zij dan
voor als zorg dragen gaan.
Maken dat alles is gedaan
zodat haar kindje komen kan.
Golvan van pijn overspoelen haar
alsof een gloeiend mes haar lijf opensnijdt
maar ze verdraagt de pijn verblijdt.
Straks is het nieuwe leven daar.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Blogarchief
Over mij
- theocatharina
- Brabant, Netherlands
- Vrouwelijk, 74 jaar , goed in taal en persoonlijke verhalen schrijven over van alles