DROOM
Ik was alleen in een vreemd land.
Er liepen mensen, hand in hand
in volle heerlijkheid.
De zon scheen.
Zijn rode gloed straalde overal heen.
Rondom mij waren bergen, groot en fier.
Soms leek het schier alsof de wereld sliep.
Witte toppen doken op.
Grijsgrauwe bergen met besneeuwde top.
Langs de hellingen hoorde ik geklater
van naar beneden stromend water
afkomstig van een hoge bergpas,
sneeuwwit en koud. Helder als glas.
Het begon met smeltende sneeuw.
Een straal water liep.
Het vermengde zich duizendmaal met andere stromen.
Daar werd het een beek.
Ik zag God's schepping, waar ik ook keek.
Wijds en groots lag de wereld daar.
Ik stond op een heuvel en genoot maar van al die pracht.
De hele aarde leek van mij.
God had dit voor mij gemaakt.
Ik was blij.
Blij dat ik leefde, dat ik kon horen,zien,voelen, ruiken.
Dankbaar was ik, te zijn geboren.
Om dit mee te mogen maken.....
De zon ging onder.
Rood werden de bergen.
Ze leken zo oneindig groot.
Alles wat veraf was leek dichtbij. Oneindigheid.
Iets aan te mogen raken wat je hart verblijdt.
Toen ik daar stond, doodstil en alleen
zag ik het paradijs om me heen.
