Ouderdom
In Huize Margriet, achter de ramen zitten een oude man en zijn vrouw.
Ze bleven elkaar in alles trouw en zijn al haast 55 jaar samen.
Hun gezichten, met rimpels doorsneden, worden omkranst door een zilveren hoed.
Grijs is hun haar. Het ging hen goed. Ze denken vaak aan het verleden
toen ze nog jong waren en zonder zorgen, vol overmoed en levenskracht.
Het leven heeft hen goed bedacht. Ze voelden zich bij elkaar geborgen.
Er kwamen kinderen. Ze werden ouder en ook de kleintjes werden groot.
Kleindochter bij Opa op schoot. Krullekopje tegen Ona's schouder.
Het werk was klaar. Geen drukke tijden meer. Er waren zoveel leuke dingen te doen.
Ze genoten echt van hun pensioen en van hun kleinkinderen evenzeer.
Het huis werd te groot voor allebei.De familie drong aan op Huize Margriet.
Eerst deed het de oudjes veel verdriet maar nu ze er wonen zijn ze toch blij.
Met regelmaat komt er bezoek. Kinderen die met hun kroost in de kamer staan.
Achter een fonkelend brillenglas glinstert een traan. Zij stopt met breien. Hij sluit zijn boek.
Er komt thee op tafel, iets lekkers te eten. Reeds lang kunnen ze zich verheugen. Ze genieten er van met volle teugen en denken:"Gelukkig, we zijn nog niet vergeten. "
