Mandala en kalenderblad van de maand Augustus

moederhanden

Mijn boeket

Plaatje van de week

D dat is Daantje, die deed toch zo dom. Duwde de deur dicht en viel daarbij om

WAAR

Waar moeten wij je zoeken
nu je niet meer in ons midden bent.
Kunnen we het lezen in de dikste boeken?
vraagt een ieder die jou heeft gekend.
Moeten we je zoeken in de lucht?
Bij de vogels die je zo kon waarderen.
Je volgde hun trek telken kere
als ze bezig waren met hun wintervlucht.

Kunnen we je vinden tussen het groen aan de bomen?
Tussen de bloesems aan een tak?
Zouden wij daar ook zelf kunnen komen
onder het blauwe hemeldak?
Ben je achter de horizon?
Is, wat wij niet zien, te fel voor onze ogen?
Kunnen we je vinden in de regenbogen
die worden gespannen nadat een regenbui begon?

Of reiken wij naar te hoge doelen?
Zoeken wij je misschien te secuur?
Ik denk dat we je overal kunnen voelen
hier om ons heen, in de natuur.
Je kan ons leren kijken, misschien,
leren luisteren met scherpere oren.
Dan zullen wij in de wind jou stem weer horen
en in de zon zullen wij je kunnen zien.
Amen.

Gedicht van de dag

MOEDER

Je moeder blijft je moeder,
zo eigen en vertrouwt.
Je bidt dat God haar sparen zal
omdat je van haar houdt.
Maar, als de jaren knellen gaan,
zij moe wordt, ziek en oud
bidt je dat God haar halen zal
omdat je van haar houdt

Gedicht van de dag

GRIEP

Hatsjie, ucheuch.Mijn hoofd doet pijn. Ik heb zo een dorst en alles gloeit. Wat zou er nu toch zijn?Nu ben ik heet, dan weer ijskoud. Mijn neus zit dicht en ik heb het benauwd. Mijn keel brand. Mijn ogen zitten bijna toe. Ik eet maar niks. Oh, wat ben ik moe. Mama vraagt steeds of ik wat wil. Appelsap, soep, een bordje pap.
Maar, daarin heb ik óók geen trek. Ook mijn maag en buik doen gek.
Straks komt de dokter, heeft Mam gezegd, omdat ik koorts heb, heeft ze uitgelegd.
De dokter zegt:"Een flinke kou. Ik maak een drankje klaar voor jou. Een weekje binnenblijven, schat. Daarna heb je het weer gehad."
Nu hoef ik lekker niet naar school maar zo beleef ik ook geen jool.
Ik zat veel liever in de klas en wou.......dat ik weer beter was.
Ha......Ha.......Hatsjoem.

Gedicht van de dag

REGEN

Grauwe wolken trekken over de stad.Het is triest en koud.
Een dame trapt in een plas.
Een oude man rilt in zijn overjas.
De huizen en straten blinken van het nat.
Regen gutst in stralen langs het raamkozijn.
Een hondje schudt zich druipnat uit
en likt de waterdruppels van zijn snuit.
Daarboven houden engelen een waterfestijn.
Het gratis stortbad dat de wereld heeft gekregen.
Kille, vochtige, koude regen.

Gedicht van de dag

VAKANTIE

Het fijnste is vakantietijd want de zon schijnt alle dagen
en is de hitte niet te dragen kan men naar het zwembad of het strand.
Je hebt vakantie, hoeft niet weg maar trekt met vliegtuig,boot of trein
naar verre oorden waar veel mensen zijn. Op de autobaan een file. Wat een pech.
De camping is vol, het weer te nat. Een vage onrust begint te knagen
zodat je jezelf af gaat vragen of je niet beter in je achtertuin zat.
Ook thuis is het zomer, bovendien niet zo druk. Je geniet van je tuin, hier is het goed, terwijl je tevreden de verzuchting doet"Deze vakantie kan voor mij niet meer stuk. "

Gedicht van de dag

ONWEER


Het is heet op straat. De warmte drukt op de stad. Alles trilt van de hitte. De brandende zon maakt mensen mat.
Ze worden loom en stil, liggen onder bomen van koelte en schaduw te dromen.
Geen blaadje beweegt. Het is doodstil. Strakblauw is de lucht. Geen enkel spierwit wolkje. De mens zucht.
Zwembaden en stranden, overal is het druk maar och, wat geeft het voor geluk?
Badlakens, tenten, ledematen op en bij elkaar. Klam en vochtig ruikt het daar.
Na een lange dag van slopende temperatuur verandert er plots iets in de natuur.
Aan de hemel komen vreemde wolken, grijs en grauw. Langzaam maar zeker verdwijnt het pure blauw.
De wolken pakken samen, een koperkleurige horizon.
Het wordt donker, alsof reeds de nacht begon.
In de wei staan de koeien stil, kop aan kop.Nog een enkele vogel waagt het. Zijn gefluit klinkt op
Dan wordt het stil, alsof de wereld niet geschapen was.
De mensen gaan naar huis, weg van zee of plas.
Even later valt de eerste regendrup, daarna nóg een.
Ze spatten in steeds dikkere druppels uiteen.
Een lichtflits schiet door de donkerte, verlicht de straat,alsof er een stille lamp aan gaat.
Dan een gerommel, nog heel ver van hier.
Dreigend en grommend, als een boos dier.
Steeds dichter komt het, nu luid.Het weerlicht. De wind fluit.
De regen ruist niet meer.Zijn gespetter gaat over in een hard gekletter.
Het onweer breekt los. Heel de stad wordt gewassen. De regen is het bad.
Na een uurtje is het droog. De koeien steken hun koppen omhoog.
De merel zet zijn gekweel voort, als had hem dat geweld niet verstoord.
Nu komt de hele stad weer buiten. Het is voorbij.
De hitte is weg. Iedereen is blij.
De lucht trekt op met wolkjes en zon.
Nu is het weer net zoals voor het begon.

Gedicht van de dag

DAGBOEK

Woorden, verhalen, geheimen, dromen.....
alles vertrouw ik aan je toe
Ik mag altijd bij je komen.
Jij wordt het luisteren niet moe.

Je bent een geduldig en trouw persoon,
een praatpaal wanneer je nodig bent.
Je bent als een vriend, een zuster, een zoon.
Iemand die mijn diepste gevoelens kent.

Het is heerlijk om met jou te leven.
Elke avond,elke maand,ieder seizoen.
Als ik jou een standbeeld zou mogen geven
dan zou ik dat zeker doen.

Gedicht van de dag

LOVE STORY

Hij, een mannetje met gevlekte kop.Zij, jonge moeder in de dop.
Het was lente toen de liefde begon. Hij zong naar hartelust in de warme zon.
Haar kleine hart ging onstuimig te keer. Ze beantwoorde zijn lied, verlangend naar meer.
Hij deed zijn best, floot mooi en zoet. Oh, dat deed haar zo oneindig goed.
En op een dag, het was in de goot, dat hij voor háár een wijsje floot.
"Liefste, ik hou van je. Geef me antwoordt."En, zijn liefdesliedje werd gehoord.
Zij vloog naar hem toe met snelle vleugelslag. ZIjn roep klonk helder, net als een lach.
Vol liefde begonnen ze te paren en van alles te vergaren.
Strootjes, blaadjes,takjes en hout. Daarvan werd een veilig nest gebouwd.
Daar legde zij haar eitjes in. Nu was het wachten op hun kleine gezin.
Na geruime tijd, terwijl zij broedde en hij vloog staken de kindjes hun kopjes omhoog.
Piepjong en klein, nat, alleen nog maar vel.Dat waren de baby's van het jonge stel.
Een vreselijke honger scheen hen te plagen. Steeds weer waren ze aan het vragen.
Zo gaat dat al dagen, maar, eens komt de tijd, dan is ook dit echtpaar zijn kinderen kwijt. Wanneer ze gaan vliegen, dan is het gedaan.
Ze zullen hun eigen weg moeten gaan.
Zorg maar goed voor je kroost, dat is fijn. Weldra is jullie nestje te klein.
Tot zolang mag je mij plezieren met je kinderschaar.
En , wie weet, mereltjes, misschien tot volgend jaar?

Haar vriend, de dood

HAAR VRIEND, DE DOOD

Zij bereikte de leeftijd van negentig jaar. Haar geest vertoefde in haar jeugd.
Zij leefde eenvoudig, had het niet zwaar.Er werd voor haar gezorgd,tot haar vreugd.
Ze sprak met haar ouders, met haar man. Haar dochtertje wiegde zij op schoot,
geloofde hen niet die zeidden:"Dan kan immers niet? Die zijn allang dood."
Een verpleegster was als een zus voor haar."Jij verandert ook niks, zeg."zei ze altijd.
De zuster lachtte dan."Zo is het,Claar. Maar jij mag er ook zijn, lieve meid."
Dan glommen die oogjes. De lachende mond, tandeloos, naar de verzorgster geheven.
Tevreden dat zij hier bekenden vond. Bekenden uit een vroeger leven.
En op een ochtend vond men haar. Ze was niet meer, was heengegaan.
Op de gezegende leeftijd van negentig jaar. Niemand liet om haar een traan.
Alleen Martha, die haar zus mocht zijn, huilde even om haar oude vriendin.
Waar zij nu was, daar was het fijn. Terugzien zou ze daar haar geliefd gezin.
De dood was als een vriend gekomen, bracht haar bij familie, maakte blij.
Niet langer in een wolk van dromen maar zittend aan Gods rechterzij.

Gedicht van de dag

Ouderdom

In Huize Margriet, achter de ramen zitten een oude man en zijn vrouw.
Ze bleven elkaar in alles trouw en zijn al haast 55 jaar samen.
Hun gezichten, met rimpels doorsneden, worden omkranst door een zilveren hoed.
Grijs is hun haar. Het ging hen goed. Ze denken vaak aan het verleden
toen ze nog jong waren en zonder zorgen, vol overmoed en levenskracht.
Het leven heeft hen goed bedacht. Ze voelden zich bij elkaar geborgen.
Er kwamen kinderen. Ze werden ouder en ook de kleintjes werden groot.
Kleindochter bij Opa op schoot. Krullekopje tegen Ona's schouder.
Het werk was klaar. Geen drukke tijden meer. Er waren zoveel leuke dingen te doen.
Ze genoten echt van hun pensioen en van hun kleinkinderen evenzeer.
Het huis werd te groot voor allebei.De familie drong aan op Huize Margriet.
Eerst deed het de oudjes veel verdriet maar nu ze er wonen zijn ze toch blij.
Met regelmaat komt er bezoek. Kinderen die met hun kroost in de kamer staan.
Achter een fonkelend brillenglas glinstert een traan. Zij stopt met breien. Hij sluit zijn boek.
Er komt thee op tafel, iets lekkers te eten. Reeds lang kunnen ze zich verheugen. Ze genieten er van met volle teugen en denken:"Gelukkig, we zijn nog niet vergeten. "

Plaatje van de week

B is de bakker, die heeft voor zijn ruiten
broodjes en bollen en brosse beschuiten

Gedicht van de dag

OVERPEINZING

De radio staat aan. Het is Goud van Oud.
De liedjes die je hoort klinken vertrouwd.
De nummer twee hit is Wim Sonneveld
die, al zingend, over zijn dorp verteld.
"Thuis heb ik nog een ansichtkaart,waarop een kerk, een kar met paard"
Je ziet het voor je. Je hoort de kar op de keien
ratelen. Het grazende vee en de oude boerderijen.
Mijn moeder heeft een foto, daarop staat de dorpskerk.
Zij kan zo mooi vertellen over haar leven, over haar werk.
Ze heeft het zwaar gehad, geen zorgenvrij bestaan gekend.
Al zwoegde ze hard, ze kreeg daarvoor geen cent.
"Dit dorp, ik weet nog hoe het was. De boerenkinderen in de klas."
Schoolfoto's komen tevoorschijn. Drie kinderen op rij.
Er waren ook broertjes en zusjes bij
want de klassen bestonden wel uit vier leerjaren bijeen
maar sommige lessen waren algemeen.
"De dorpsjeugd klit wat bij elkaar,in Minirok en Beatlehaar.
Ik heb hun vaders nog gekend. Ze kochten zoethout voor één cent.""
Je was gelukkig met een kleinigheid,
was niet jaloers,kende haat noch nijd.
Met een halve appel was je al blij.
Dat was voor ons toen een echte lekkernij.
Het is als in het liedje, van al die doodgewone dingen
is niets meer over. Slechts herinneringen.
"Ik was een kind, hoe kon ik weten dat dit voorgoed voorbij zou gaan."
De muziek sterft weg. Mijn ogen zijn nat. Ik voel een brok in mijn keel.
Ik wordt van dit nummer altijd zo emotioneel.
Waarom verlang ik naar mijn eigen kindertijd terug?
Omdat ik oud wordt? Het gaat tóch al zo vlug.

Gedicht van de dag

FOTOALBUM

Zwartt-witte plaatjes met kartelrandjes. Momentopnames, bijeen gebracht.
Dopeling en communicantje. Je eerste schooldag wordt herdacht.
Een broertje,een zusje, verjaardagsfeestje. Nieuwe kleren. De Kerstman. In bad.
Opa en Oma, schooltoneel.Een beestje. Je eerste fiets. Ballet waar je op zat.
Langbenige puber met dunne haren. Onzeker, omdat je zo lelijk was,
al maakte hij zelf al die bezwaren. Je was de knapste van de klas.
Een strandvakantie met Jan-Willem, die leuke knul van nummer tien.
VOor de bios,op weg naar de film die je al drie keer had gezien.
Verloving, de bruiloft.De ringen. Met een ernstig gelaat:"Ja, ik wil."
Het koor dat mooi stond te zingen. Beidde ouderparen luisterden stil.
Jij voor de spiegel, zwanger en machtig. Een hand in je rug.Het kind komt er aan.
Een kleinkind voor ons, oh, wat prachtig. In alle ogen blonk een traan.
Je oom is gestorven. Je broer is gescheiden.Je zus is ginds in Nieuw Zeeland gebleven.
Lief kind, hoe snel vergingen toch de tijden.Geen plaatjes meer in ons leven.
Het album gaat dicht. Verleden in zwart-wit,zilver en goud
is van mijn stille schoot gegleden. Het is zolang voorbij. God, ik voel me....oud!!!

Gedicht van de dag

HUISVROUW GEEN BEROEP????

Moeder serveert heel vroeg ontbijt.
Ze moet ook nog helpen zoeken.
Jopy is zijn gymbroek kwijt.
Karin zoekt haar studieboeken.
Manlief moet weg, klokslag half negen.
Een lunch moet het vrouwtje maar even maken.
Ze kan dat zo goed, zegt hij verlegen en beloofd, dat hij zijn boterham zal laten smaken.
De hond staat voor de deur te wachten.
Hij wil er uit, moet écht een plas.Hij kijkt zo zielig, staat zó te smachten.....
Moeder schiet al in haar jas.
De kinderen zijn weg, naar school. Joop moet om drie uur bij de tandarts wezen.
Karin heeft muziekles, met haar viool.Daar moet zij notenbalken lezen.
Moeder gaat wassen, ramen lappen, stofzuigen. De kruimels van het kleed.
Strijken. Nog even flappen tappen, de kapper bellen voor ze dat vergeet.
Lunch met de kinderen. Boodschappen kopen.Met Joop naar de tandarts, die afspraak, om drie.
Dan met de hond een eindje lopen. Tijd voor de thee. Telefoon van tante Rie.
Manlief komt thuis.
"Hoe was je dag, Gré? Vrouwen kunnen hun dag indelen, hé schat?
Kon je nog lezen in de Privé?Heb je een leuke dag gehad?"
Moeder zet koffie.
Vader gaat lezen in de krant, zit al spoedig te gapen.
"Wat een baan, dat huisvrouw wezen."denkt vrouwtje.
Kon ze maar gaan slapen.
Geen beroep? Levende agenda. Kinderopvang. Dierenoppas. Verzorgster van het interieur.
Toiletjuf, kokkin, serveerster.
Wees maar niet bang.
Huisvrouw zijn is beslist geen sleur.

NIEUWE WERELD


Geen kind meer, maar nog niet volwassen.Te klein voor laken, te groot voor servet.
Een wereld,moeilijk om je in áán te passen. Iets, waartegen je je soms fél verzet.
Voor het ene te groot, voor het ander te klein. Heen en weer geslingerd, mossel noch vis.
Wat zou toch die onzekerheid zijn die van binnen in je gaande is?

Je staat voor de spiegel te dromen, wel úren. Je bloost als je hoort over hém of haar.
Dat fijne gevoel, kon het maar blijven duren.ZOu dit nou liefde zijn? Echt wáár?
Soms kun je huilen, heel stil in een hoekje. Soms stuif je op als een wild beest.
Vraagtekens in je agendaboekje.Wat is er toch met me?Ik ben nooit zo geweest.

Meisjes willen alleen nog flaneren. Ze maken zich mooi voor die knul op de hoek.
Dromend over zijn ogen, zijn kleren, dat leuke shirt, die hippe broek.
Jongens gaan stoer doen, pesten meisjes maar blozen, als zij kijkt naar hem.
Ze zingen liedjes, bekende wijsjes met telkens overslaande stem.

Zoeken naar dat andere leven
dat noemt men de pubertijd.
Je hebt je eerste stap gegeven
op weg naar de volwassenheid.

Gedicht van de dag

JEUGD


Niets is zo heerlijk als de jeugd.
Het kinderleven is louter vertier.
Allen al er naar kijken geeft plezier.
Het zien van kinderen doet deugd.

Ze kennen geen problemen,
zijn als vlindertjes zo vrij.
Zo fladderen ze, speels en blij.
Wie zou hen dit ontnemen?

De jeugd, een heerlijk leven.
Oh, konden wij ruilen, even maar.
Waren ook wij maar nét vijf jaar.
Als een ballon te kunnen zweven........

Gedicht van de dag

Een kind


Wat een geluk, een kind te bezitten. Een mensje van je eigen vlees en bloed.
Een kind, dat zijn kijkers naar je opslaat. Een warme hand in de jouwe. Oh,dat is goed.

Een spontane lach. Een open blik. Zorgeloze vrolijkheid. Ondeugende toet.
Onschuldig babbelend, nog niet kwetsend. Zo'n bezit, ja, dat is goed.

Een vuil gezichtje,verwarde haartjes.Een stemmetje,zo licht en zoet.
Badwater. Een lief blozend snoetje. Babyzeepgeur.Oh,dat is goed.

Een bedje, schone lakens,een kind dat zijn avondgebedje doet.
Heerlijk soezend zakt het in slaap. Dat te mogen zien, dat doet goed.

Wat een geluk,te mogen kijken naar slapen en spelen wat de kleine doet.
Dat engelachtige warme lachje, oh, God, ja......dát is goed!!!

Gedicht van de dag

Het zoete leven van een baby


In een witte wieg, heerlijk geborgen,de blauwe oogjes dicht,
bespaard voor alle aardse zorgen,slaapt ons kindje, dat lieve wicht.
Het kent nog geen oorlog, pijn of verdriet. Beseft niets van ellende om zich heen.
Ze ligt en speelt, ja, ze geniet. Haar wereld is nog niet gemeen.

Ze wordt beschermd, men houdt van haar, omringd haar met liefde en veiligheid.
Heeft ze verdriet? Mama is daar. Zij zal wel zorgen voor haar kleine meid.
Konden ook wij zo zorgeloos zijn, net als een baby, vederlicht.
Maar, helaas, wij kennen de pijn, de honger, de nacht, de oorlog, de plicht.

Ik hoop dat dit kindje op moeders arm een zorgenvrij bestaan mag leiden
zodat ze, beschermd, geliefd en warm kan genieten van heerlijke tijden.

Plaatje van de week

A is het aapje, dat stak zijn handje
zomaar in het mandje met koekjes van Jantje.

Gedicht van de dag

UITGETELD


Vandaag is ze uitgeteld, weet zij.
Terwijl een wee door haar lichaam gaat
verlicht een glimlach haar gelaat.
Morgen is er een baby bij.

Het wiegje staat al in de kamer klaar.
Het is voor hen het eerste kind
en door hen beide reeds bemind.
Straks is het nieuwe leven daar.

Het grote geheim wordt nu onthuld.
Negen maanden hebben ze gewacht.
Van alles gedroomd, aan alles gedacht.
Weldra zal het wiegje zijn gevuld.

Nat

Hier worden wij niet vrolijk van

Mandala en kalenderblad van de maand Juli

Gedicht van de dag

MYSTERIE

In diepe duisternis begint
iets op te bloeien in haar schoot.
Het deelt, vermenigvuldigt en wordt groot.
De wording van een mensenkind.

Een nietig pluisje, vederlicht
en toch zo groots al, in haar dromen.
Over acht maanden moet het komen,
waarop zij de toekomst richt.

Gespannen tuurt ze naar de lijn
wanneer de sensor haar buik aftast.
Ze is, als moeder, blij verrast
bij 't zien van 't kloppend hartje klein.

Na negen maanden moet zij dan
voor als zorg dragen gaan.
Maken dat alles is gedaan
zodat haar kindje komen kan.

Golvan van pijn overspoelen haar
alsof een gloeiend mes haar lijf opensnijdt
maar ze verdraagt de pijn verblijdt.
Straks is het nieuwe leven daar.

Hobby's

Genoeg over mij. Over mijn hobby's is genoeg te vertellen.
Ik ben dol op lezen, schrijven, wat inhoud dat ik gedichten maak ( huis tuin en keukenwerk) , kinderverhaaltjes en versjes schrijven voor de nichtjes en neefjes,
fotograveren , sinds kort ga ik digitaal en dat bevalt me prima.
Ik zing ( op een kerkoortje, dus, veel psalmen en gezangen, maar het gaat om het plezier van muziek) en als ik over straat loop loop ik altijd ergens een liedje op te maken.
Verder vindt ik computeren het einde. Zit tot laat in de nacht achter dat ding en maak graag, per computer en een speciaal programma, mooie kaarten met een strikt persoonlijk tintje. Ook brieven opstellen voor mensen kan ik goed. Ik voer soms wel eens opdrachten uit. Elke maand is er bij ons in het Steunpunt Bingo, en daar maak ik elke maand een poster voor. Ik zal wat van mijn werken laten zien.
Ook maak ik mandala's en verjaardagskalenders en briefpapier met eigen logo, dus, ik hoef me niet te vervelen. Ook nog fitnes en eindjes wandelen met mijn moeder. Maar, mijn allergrootste hobby is creatief bezig zijn met papier.

Arboretum

Oudenbosch heeft ook een schitterend arboretum dat toebehoorde aan de broeders van St. Louis. Nu er bijna geen broeders meer zijn heeft een tuinder zijn kunsten gebotvierd en is er een prachtig park aangelegd dat later voor het publiek is opengesteld van April tot Oktober. Van Mei tot September is het Arboterum elke middag open van half 2 tot half 4 en anders alleen op de Zondagmiddag van 12 tot half 5.

Oudenbosch

Op onderstaande foto vindt je de Basiliek van Oudenbosch. Het is een toeristische trekpleister en Oudenbosch staat er om bekend. Op zich is het maar een dorp, wel gezellig om in te wonen, maar het wordt steeds verder uitgebreid. Maar wij wonen in de kern. Ik woon nog alleen met mijn moeder van 84 jaar.We wonen in een seniorencomplex, een verbouwd klooster maar dat zie je alleen nog maar aan de buitenkant. Het is er wel veilig.

Tante

Ik ben natuurlijk ook al tante, en zelfs oud-tante. Tante over 2 neven en 4 nichten en oud tante over 6 achterneefjes en 2 achternichtjes, dus, de mannen zijn goed vertegenwoordig.

Ons gezin

Ons gezin bestond uit Oma, Opa, ouders en 2 zusjes. Ik was het middenmootje. Mijn oudste zus was 4 jaar ouder dan ik en mijn jongste zus anderhalf jaar jonger.
Helaas is mijn oudste zus in 2001 overleden aan leverkanker, op de leeftijd van 57 jaar.

Biggekerke

Mijn wiegje stond in Biggekerke, waar de blanke top der duinen schittert in de zonnegloed. Voor iemand die het nog niet weet, Biggekerke ligt 3 kilometer van Zoutelande af. Ik weet er zelf niet meer zoveel van, want toen ik 2 jaar was zijn we verhuisd naar Vlissingen.

Zondagskind

Ik ben letterlijk en figuurlijk een Zondagskind want 2 November 1947 viel op een Zondag.

Dit ben ik

Dit ben ik, dus, de allereerste stappen zet ik op mijn eigen blog, en ik moet je zeggen, dat is reuze spannend.Ik hoop ook dat het mag lukken en dat deze blog driftig zal worden bezocht.

Ooit was ik natuurlijk een niet zo uit de kluiten gewassen exemplaar, want 60 jaar geleden zag ik er zó uit

Biografie van mij