Liesje

L dat is Liesje, die leert op haar lei
letters te schrijven en cijfers er bij

Kaart van de week

Een vlindertje, zo klein en licht.
Een schepsel van gering gewicht.
Een mirakel, groots als het heelal
dat in jou lichaam groeien zal.

Veel geluk met dit kleine wonder.
De wording van een mensenkind
is altijd weer bijzonder.

Een fijne zwangerschap toegewenst.

Plaatje van de week

K is het kindje dat kraait van de pret
nu het in kussens rechtop is gezet

Sinterklaasgedicht voor Gerard

Lieve Gerard

Gerard, een koster van formaat
in het dorpje Zevenhoven.
Zoals hij over de rondleidingen gaat,
daar sla je steil van ondersteboven.
Er is dan ook nogal wat te zien.
De kerk, de orangerie, een stiltecentrum om te bidden.
Een mini Lourdesgrot is er bovendien
met de Moeder van de Heer in het midden.

Zij vertoonde zich in Lourdes aan Bernadet.
150 jaar geleden geschiedde dit grote wonder.
Waar nu duizenden pelgrims staan verzonken in gebed.
Dat is voorwaar toch héél bijzonder.
Ik vind dat Gerard een geschenkje heeft verdiend
voor vrijwilligerswerk, vergaderingen, liefdevolle daden.
Dat gunnen wij deze zestigjarige vriend.
Misschien kun je de inhoud al een beetje raden.

Het is gemaakt op formaat A 4.
Volgens mij kun je deze beloning wel waarderen.
Het is een plaat op glanspapier
waar je hopelijk graag naar kijkt, vele keren.
Een passend geschenk voor dit mensenkind.
De Lourdesgrot in het groot. De enige echte.
Deze poster krijg je van de Goede Sint
en uiteraard ook van zijn trouwe knechten.

Sinterklaasgedicht voor Martien

Lieve Martien

Voor een man met hart voor de medemensen
die voor zichzelf niets heeft te wensen,
alleen alle goeds voor de parochianen der kerken,
deze mens verdient een beloning voor zijn werken.

We hebben het natuurlijk over Pastor Martien
die het zo leuk vind om verre Lourdesgangers te zien.
Wij weten dat zijn hart wijd open gaat
wanneer hij voor een Mariabeeld staat.

Vooral de beeltenis van de onbevlekte Maagd
van Lourdes heeft hem altijd behaagd.
Daarom voor hem iets in een grote envelop, formaat A 4.
Lieve Martien, met dit cadeautje wensen we je veel plezier.

Liefs van de Patroonheilige van Nieuwveen ( Sint Nicolaas )

Weekend bij Rob en Margret

Zaterdagmorgen. Al vóór de afgesproken tijd beneden en op wacht gestaan, buiten. Moest wel gelijk aan Ma denken, daar die ook altijd lang van tevoren al naar beneden ging, zodat niemand te wachten had. Nu doe ik het zélf.
Ik stond al uit te kijken naar een blauwe auto maar ze kwamen te voet. Rob is een jonge vent nog, helemaal geen type voor een vrachtwagenchauffeur.
Wel gelijk vertrouwd. Raar is dat. Ze hadden hun auto, trouwens een metalic grijze, geparkeerd achter de Mariaschool, omdat ze eigenlijk verkeerd gereden waren.
In elk geval ging het voor de rest goed en kwamen we na een uurtje aan in Nieuwveen. Het is er waterachtig, daar. Veel meertjes en vijvers en sloten en zo. Wel mooi, heel landelijk.
Margret en Rob wonen in een leuke buurt, in een mooie moderne woning die wel wat wegheeft qua indeling van Ingrid's huis. Ze hebben dus een zwarte labrador, Megan, een teefje. En 3 jochies van bijna 6 ( volgende week ) Jarro, Gieltje van 8 en Martijn van 10. Jarro is een pittig jochie met een spits gezichtje, net als Ciske de Rat uit de eerste film. Giel is meer een Ciske de Rat ala de jonge Danny de Munk. En Martijn is een flinke knul voor zijn leeftijd en hij lijkt op zijn papa.
Het huis is wel vol leven en ze zijn "nadrukkelijk"aanwezig maar toch ook wel lief.
Engeltjes met een super B ervoor.
Ik slaap op zolder, Martijn's kamer, vol met dolfijntjes en orka's. Giel en Martijn slapen nu op 1 kamer, bij elkaar. Vanmiddag mee geweest naar de Sint Nicolaas kerk in Nieuwveen, want er moest, voor een goed doel, oud gereedschap worden ingezameld van 12 tot 2. Er ging nogal wat om. Het liep best goed. Ondertussen liep ik een beetje, onder leiding van Margret, door de kerk en heb foto's gemaakt en in de sacristie een kopje thee gedronken en een boekje gelezen over het vormsel dat vanavond zou worden toegediend. Vanavond eerst warm gegeten ( échte rodekool met zelfgemaakte appelmoes, heerlijk, en griesmeelpudding van Mona ) en daarna moesten de kinderen hun schoen zetten en een liedje zingen voor Sinterklaas, waar ik gelijk een foto van heb gemaakt. In die tussentijd kwam Gerard net binnen, want die zou ons naar Aarlanderveen brengen. Daar zou Martien zijn om de mis te doen. Hij had zich al uitgesproken dat hij het bijzonder leuk vond dat ik er was. Ik was best nerveus en keek eerst niet toen hij de kerk binnenkwam maar later wel en hij was net als Paul, glimlachte gelijk van oor tot oor. Hij haalde het aan in zijn beginwoordje, dat iemand helemaal uit Brabant naar hun parochie was gekomen om bij logees Nieuwveense lucht op te snuiven. Na de dienst gezellig met Betty, Gerard, Margret en Martien nog koffie gedronken in de sacristie. Later nog met Gerard naar huis, het werd half 1 voor we op bed lagen.

Zondag 18. De grote dag van de reünie. Omdat ik mijn geschenkjes voor Margret en Rob nog niet gegeven had en het in de tijd van Sinterklaas is, en ik om 5 uur strontwakker was heb ik een Sinterklaasbrief geschreven, zogenaamd, waarbij ik bepaalde zwakheidjes en deugden van de jongetjes opnoemde waarvan niemand wat kon weten, en ze waren zo stil en zaten met grote ogen te kijken. Maar Margret en Rob waren wel blij. Om half 12 eerst naar de kerk van Gerard, in Zevenhoven, om die te bezichtigen en in de stiltetuin ( een soort mini-arboretum) en de mini lourdesgrot
te zien. Foto's gemaakt want Geer , zodat hij genoemd wordt in de volksmond, wil altijd op de foto en zelf foto's maken. Na de "bezichtiging"nog even met hem naar huis, een soort museum van het rijke roomse leven, hij zou een goeie zijn voor het vroegere showroom, verzameld alles wat los en vast zit over Lourdes en kaarsen, kaarten, boekjes, pennen met opschrift, icoontjes etc. Dan naar de reünie. Hartelijk begroet met dikke kussen van Adrie ( de bloedneus ) Corry, Tante Gré, Bets, Wilco, Piet, Martien, Leen , Betty, en Henriette, Yvonne en Lie. Heel leuk allemaal. Heerlijk gekletst, herinnering opgehaald en tig foto's gekeken en besteld. Ze waren het er allemaal over eens dat ik een mooi boek had laten maken en dat ik de foto van Bernadette in haar kist en die van de Gekroonde Maagd op moest sturen naar de fotowedstrijd van volgend jaar, waarin je als hoofdprijs een week lang grátis naar Lourdes mag. Je mag maar 1 foto inzenden maar toen zei Martien dat ik dan desnoods maar op zijn naam en op naam van Gerard en van mezelf ook foto's in mocht sturen, dan had ik drie kansen.
Halverwege de middag, die zo om was, had ik als surprise voor Gerard en Martien
de fotovergrotingen gegeven, en vanmorgen heb ik er een versje op gemaakt en dat moesten ze dan eerst voorlezen. Ze waren er allebei erg blij mee en iedereen vond het heel mooi en bijzonder creatief. Morgen zal ik de versjes en de foto's op mijn Blogspot zetten, het is nu al bijna bedtijd, naar wij dachten.
Na het eten van een paar heerlijke pannenkoeken ( Margret is een echt keukenprinsesje) en de afwas kwamen de ouders van Rob op de kinderen passen en werd ik weer teruggebracht naar Oudenbosch. Ze hebben bij mij nog een kopje koffie gedronken, even rondgekeken, even gepraat en dan weer naar huis. Ik ben met mijn foto's in de weer gegaan en heb ze als slideshow geplaatst. Ze mailden terug dat ze om half 10 thuis waren. En ik moest morgen maar lekker niks doen en genieten van mijn rust want het was schoon bij mij. Bij hen trouwens ook. Een heerlijk gezin. Margret zou me van de week mailen wat Martien van mijn foto had gevonden, van zijn Sinterklaascadeautje. Ben beniueuwd. Ik moet vooral blijven mailen naar hem, maar hij kijkt nooit in het weekend. Weer wat geleerd.Tot morgen, met de foto's en de versjes . Nu maffen.

Weekend bij Rob en Margret

Dagje uit

Gisteren, 13 November, besloot ik mijn eerste keuzedag op te nemen van mijn abonnement, en ik heb Hoorn uitgezocht, het museum van de twintigste eeuw. Het is een hele reis, maar het is ook wel de moeite waard, zoals je aan mijn slideshow kan zien. Het ging allemaal best vlot en ik was precies op tijd in Hoorn, en, hoewel het bewolkt was heb ik toch mooie plaatjes kunnen maken. Hoorn is een stad van de VOC, en er staan huizen met prachtige gevels en ook hele knusse straatjes met gevelhuisjes, net zoals Rien Poortvliet ze kon tekenen, zo met schone gordijntjes voor de ramen en bloemetjes op de vensterbank. Het museum had ik vlug gevonden. Het bestaat uit 3 verdiepingen. De derde verdieping is een vaste collectie, de eerste twee verdiepingen bestaan uit wisseltentoonstellingen, en deze keer was dat Toen Wij Jong Waren. Ik begon op de hoogste verdieping, daar is het domein van Sinterklaas, die komt dit jaar slapen in Hoorn, en ze hadden alles al klaar, zijn zetel, zijn bed, decoratie van een kolenkachel met allemaal cadeautjes er om heen, wat me gelijk terug bracht naar de jaren van mijn jeugd. Er waren veel dingen te zien en te horen. Op de tweede verdieping kwam ik ons theelichtje tegen, waar ik al jaren naar hunker, en gek genoeg was het in mijn geest veel anders dan dat ik het nu zag. Wat kan dat toch raar zijn in een mens zijn hersens. Dat was net als met dat plaatje van Mies. Dat had ik ook heel anders in mijn gedachten. UIteraard heb ik een foto gemaakt van ons theelichtje. Nu heb ik er dan tenminste een plaatje van.
Na het museumbezoek begon het te regenen en dat heeft het gedaan tot vanavond aan toe. Alles ging weer goed, totdat we om 4 uur strandden op Rotterdam Lombardijen. We konden niet verder vanwege een storing in Barendrecht dus er was geen treinverkeer mogelijk tussen Rotterdam en Dordrecht. Leuk. Eerst een hele poos in de trein gezeten. Dan er uit, want de trein ging naar Rotterdam Centraal terug. We hebben zo een dikke anderhalf uur op het perron gestaan en eerst was het vervelend, maar het was ook wel lollig, hoeveel mensen een mobieltje bij zich hebben en uitleggen waar ze zich bevinden en iedereen is saamhorig. Ze zitten allemaal in hetzelfde schuitje en het had ineens iets gezelligs. Alleen jammer dat we geen koffie met een broodje kregen. Er liepen er een heleboel met Friet, maar waar ze dat vandaag hadden , daar kon ik niet achter komen. Maar ik kreeg wel honger. Gelukkig had ik nog Dextro bij me. Dat scheelde dan wel. Om half 9 was ik eindelijk thuis, steenkoud en doornat en hongerig. Vlug wat warms gemaakt en een flink bord Brinta. Daarna mijn huispak aangedaan en de verwarming. Ik ben om half 10 naar bed gegaan en heb vannacht geslapen tot 5 uur, dus dan ben je heerlijk uitgerust. Ondanks de regen was het toch een leuke dag. Vandaag was het juist heerlijk maar ik moest boodschappen doen en wat werken en het balkon doen. Morgen weer naar de dokter, maar ja, Hoorn is in elk geval een heel mooi gezellig stadje. De residantie van Addo Stuur. Die komt daar ook vandaan. HIj heeft er nog een filmpje over gemaakt, dat moet ik nog eens bekijken. Nu weet ik waar ze het over hebben.
Veel plezier met mijn korte slideshow van maar 18 foto's, maar het vertelt een heel verhaal.

Hoorn

Herdenking

11-11, negen jaar geleden
ben je uit ons midden weggegleden
Op een woensdagmiddag verliet je deze aarde.
Wij moesten allen jou dood aanvaarden.

4 maanden geleden, in tweeduizendzeven
kwam er ook een einde aan Ma haar leven.
Je bent haar komen halen
waar jullie nu als sterren staan te stralen

Voor ons die op deze aarde achterblijven
valt alleen nog maar een mooi gedicht te schrijven
Maar eens, dan zien we jullie weer, zijn allen samen.
Dan is het goed, van harte uit te roepen:"AMEN"

lourdes

Persoonlijk ontwerp briefpapier

Gedicht van de dag. Trekvogels

TREKVOGELS

Een koude herfstwind blaast in mijn gelaat.
Op de stoep ligt een tapijt van bladeren.
Alles is donker en triest in de straat.
De vogels voelen de winter naderen.
Waarheen gaan ze, op hun vlucht,
Oh, kon ik maar mee, in deze tijd.
Naar het zuiden, de zon tegemoet.Warme lucht
Weg uit de wereld van oorlog,verdriet en strijd.
Zorgeloos vloog ik naar het licht,op gouden vleugels.
Heerlijk vrij en hoog in de lucht.
Ongeremd, als een paard zonder teugels.
De wind om me heen was een lichte zucht.
Ik zag het witte zand van de vele stranden.
Ik was in het zuiden en de zon scheen.
Kijk, de vogels gingen landen.
Hoog in de lucht een vliegtuig. Ik was alleen
aan die uitgestrekte blauwe zee.
Oh, kon ik hier maar blijven, voor altijd.
Hier was niets dan vree.
Dromen, ze zijn zo mooi, maar de realiteit
is er ook, en die valt nu erg tegen.
Ik zucht, en denkt met wat pijn,
wanneer ik kijk naar de stromende regen
"Kon ik óók maar een vogel zijn.

Plaatje van de week. JOP

J is het jarige jongetje Jop.
Hij kreeg een taart met vijf kaarsjes er op.

Mandala en kalenderblad van de maand November