Ook heb ik nog een paar nieuwe mandala´s gemaakt en Paaskaarten ontworpen waarvan hier enkele voorbeelden. En de mooiste foto´s die ik gemaakt heb

Tekeningen

Dit zijn tekeningen die ik al in November begonnen ben te tekenen.

Hier plaatjes voor diverse gelegenheden. Voor de vakantie van Laura en Johan in Zeeland, voor de nichten, die de vierdaagse van Nijmegen hebben gelopen en nog wat andere creatieve uitspattingen.Kijk en laat je verrassen.

Hier dan nog enkele nieuwe mandala;s
5 Juni gaat het officieel gebeuren en mag ik alle plaatjes ( 54 ) tentoonstellen.

Nog meer mandala's

Mijn mooiste mandala's

Dit zijn mijn nieuwste mandala's die ik aan het ontwerpen ben voor de tentoonstelling in het Arboretum in Juni. Ik ben er wat trots op, dat ik zulke mooie heb, dat ze zo bijna perfect uitvallen.

Naar het Strand

Vandaag een day off gepakt, of , op zijn Hollands, een snipperdagje genomen.

Madam ging naar het strand, in Vlissingen. En niet alleen naar het strand.
Ik heb best ver en veel gelopen vandaag, maar ook wel 4 keer gerust, maar als je dat doet kun je best een heel eind komen.

En het was genieten.

Het weer was uitmuntend en ik ben zelfs weer wat roder geworden aan mijn armen.

Deze keer heb ik geen pootje gebaad, maar ben op een speciale vlonder gaan lopen die kilometers lang op het strand ligt, zodat ze toch niet in het losse zand loopt.

Mijn dagje uit begon om kwart over 10. Ik had wel eerder kunnen gaan, maar ik had thuis nog wat te doen, en om de afwas te laten staan, als je dan thuis komt en je kunt gelijk gaan werken, dat zag ik ook niet echt zitten.

Ook nog de dagelijke behoeften , voordat ik weg kon.

Brood klaarmaken voor onderweg.
Een pakje chocomel, een flesje water van een halve liter.

Ik heb onderweg , toen ik eenmaal er was, toch wel goed gedronken.
In de trein en zo moet je even op een droogje staan, want dan kun je niet zo makkelijk naar de wc.

Ik lekker in de eerste klas, want ik reisde op een overgangkaartje.

Ontspannen achterover leundend, genietend van het voorbijglijdende landschap, en bij ieder station dacht ik iets raars.
Reizen jullie even mee? Bergen op Zoom, houdt zich vroom.
Rilland Bath ( een jong ding merkte tegen een vriendinnetje op "Gilland...
Dus...Na Gilland kregen we de 3 K`s K 3, dus. Krabbendijke, waar Marijke woont ) marijke uit Krabbendijke ) Kruiningen , Kapelle ( Annie Em..) Goes, daar produceren ze appelmoes....Arnemuiden, daar kon je de klok welkom thuis horen luiden...Middelburg, met de lange Jan...
Soepburcht....En dan Vlissingen.

Het was niet eens koud aan de kust. Er woei een lekker windje.
Ik ben niet over de sluizen naar de stad gegaan, want het was al 12 uur, en het is toch een heel eind lopen, en de bus stond gereed, dus, waarom moeilijk doen als het makkelijk kan.

Lekker 4 halte`s meegereden en uitgestapt vlak bij de opgang van de Boulevard...De Boele boele, zoals mijn grootouders dat zeiden.

Eerst lekker op een bankje in de zon mijn 2 boterhammetjes met suiker opgegeten, maar ze waren vrij droog, dus , mijn flesje water voor de helft leeg gedronken...

En een eindje lopen. In de verte de leeuwentrap...Aan het hoofd ( of de voet ) van de trap met vrij dicht op elkaar liggende treden, staan 2 stenen leeuwen, eigenlijk de wapenleeuwen van Luctor et Emergo.

Die Leeuwen waren er al in de tijd dat mijn oudste zus nog maar een jaar of 6 was, en het mens zou , als ze was blijven leven, dit jaar 68 jaar geworden zijn.

Aan de kop van de Leeuwentrap was vroeger Hotel Britannia, die heeft daar jaren gestaan, nu is het Hotel Astoria geworden.

Iets heel anders.

Bij de Leeuwentrap ben je eigenlijk al aan het eind van de boulevards en kun je zo lekker het strand op.

Het was best wel druk op de Boulevards, bijna alle bankjes waren bezet.
Op het strand was het nog niet zo druk.

Ze hadden nog alle ruimte.

Over het plankier, zal ik het maar noemen, liep ik op mijn gemak een eindje, tot ik bij een barak kwam waar een wc was, dus, daar zou ik eens even gebruik van gaan maken.

Dan hadden we dat maar gehad. Wie weet was het de enige gelegenheid om nog te kunnen.

Weer verder met de wandeling...

Ik was heel ontspannen en voelde me super gezond en genoot echt.
Geen akelige gedachten hielden me bezig en ik was domweg gelukkig
( niet in de dapperstraat maar op het strand )

Ik had al foto`s gemaakt ...

Van alles is er te zien en te horen op het strand. Ik zag 2 superbruine mensen, die waren zo mokkabruin, koffie met melk. Ik kreeg spontaan zin in carameltoffee`s, weet je wel, van die donkerbruine koffiecaramels....

Maar die had ik niet in mijn tasje zitten. Ik had geen snoep meegenomen.

Dan nog maar eens een slokje water.
De zee was kalm...

Ik kwam voorbij een rij met mooie blauwe houten vakantiehuisjes, waar er geen een van open was, maar er zaten meeuwen op , dus, in mijn fotoboek heb ik geschreven, rijtjeshuizen...De bewoners konden het dak op ( letterlijk , de meeuwen) en voor de huizen zaten ze te vergaderen.
Mauw....mauw....Iemand gooide een zakje met brood weg, of althans, net zoals wij eenden voeren. En in no time waren de meeuwen er op afgekomen...

In de vlucht....Door de lucht....Met een zucht....( hihi)

Nadat het "plankier "ten einde was moest ik een trapje op en kwam in de duinen terecht, op een schitterend geasfalteerd fietspad.

Mensenlieve, dat waren de zeven heuvelen van Vlissingen.

Er werd druk gefietst, door jong en oud. Het ging soms zo steil omhoog dat ze af moesten stappen.

En soms ging het in de afdaling en hadden ze zich over hun stuur gebogen en reden in volle vaart zonder te trappen met een rot gang de duinen af, om een eindje later weer te dauwen....En te hijgen.....En te wachten op elkaar, omdat er mensen waren die niet bij konden houden...

Bijzonder leuk om te zien.

Na een tijd de duinen te hebben gevolgd raakte ik wel een eindje weg van Vlissingen en dacht, ik ga maar eens terug.

Kwam ik een pijl tegen van de wandelclub die vorige week gelopen heeft, op de terugweg, dus, ben ik een kilometertje precies zo gelopen zoals met de wandeltocht.

Terug op de Boulevard weer dezelfde route afgelegd, via de Leeuwentrap, en ik ging eens kijken in de buurt waar ik ben opgegroeid.
Echter, er is niets meer van te herkennen.

De school waar wij opzaten is er niet meer,zelfs niet de groene poort waar wij achter werden opgesloten van half 9 tot kwart voor 12 en van half 2 tot 4 uur...

De speeltuin waar wij tegenover woonden was er niet meer.
Wel ons huis nog, maar nr. 38 is nu 74 geworden en ik wilde eerst een foto maken, maar er liepen 2 hangjongeren, en toen durfde ik niet...

De kleine raampjes zijn er nog wel, maar niet de vensterbank, waar een paar potten geraniums stonden of azaleas, en ik zat te kijken met mijn handjes op de vensterbank op mijn knietjes, in de rookstoel van Opa...

Heb niet gezien of de schuifdeuren er nog waren. Dat zal wel niet meer.

Terug op mijn eindpunt begon ik behoorlijk moe te worden, en toen ben ik weer op de bus gestapt.

De kerk waar wij vroeger communie gedaan hebben en waar mijn vader op het koor zat, de kerk staat er nog wel, maar alle ramen zijn ingegooid en en staan ijzeren hekken overal rondom en je kan er niet meer in.

Ik voelde me een vreemde eend in de bijt en moest denken aan dat liedje van Bonnie..,.."Verloren wandel ik door en een echo klinkt na in mijn oor..."

Op het station op tijd om een flesje melk te kopen en een warme appelflap, dat had ik wel verdiend, na zo lang en intensief onderweg te zijn geweest.

IK had deze keer de sneltrein dus, nu ging het even anders.

Van Vlissingen, Soepburcht en Middelburg ging het rechtstreeks naar Goes en Kruiningen, dus, maar 1 K van K 3.

En dan gelijk naar Bergen op Zoom en Roosendaal.

Onderweg lodderoogde ik naar buiten en ging mijn wolkenspelletje spelen, wat ik vaak doe als ik me ga vervelen.

Er waren paarden in galop, tijgers achter hun prooi, met hun bek open,
ijsberen....en krokodillen....Machtig leuk spelen kun je altijd met de wolken.

In Roosendaal hoefde ik niet lang te wachten en om kwart over 5 was ik thuis.

Lekker soep opgezet, macaroni opgewarmd, en dan weer achter mijn computer gekropen.

Mijn foto`s gedownload. Zie dagfoto....

Vanavond kijken naar Kunst en Kitch. In Engeland hebben ze ook zoiets en dan heet het On the Road, dat speelt zich buiten af...

Ik hoop dat jullie even hard genieten van mijn verhaal als ik dat ik het geschreven heb....Het is weer voor herhaling vatbaar, maar wel of in de herfst of winter, als het stormachtig is, of volgend jaar, als iedereen op vakantie is.

Ik wou dat ik ook zo een zomerhuisje aan het strand kon huren, maar je kunt er niet slapen.

Op weg naar huis zag ik nog een jongetje bij zijn vader achterop de fiets en hij ratelde honderduit.Ineens dacht ik aan Paul van Vliet.

Lekker achterop, bij vader op de fiets. Hij weet bijna alles en ikke weet bijna niets. Lekker achterop, mijn benen in de tas, mijn wang tegen zijn jas....

Hier enkele kaarten die ik gemaakt heb

vaderloze vaderdag

Een vader is er om te eren.
Hij staat altijd voor je klaar.
Dat vinden wij vanzelfsprekend
maar dat is beslist niet waar.

Bij de post reclamefolders.
Op de computer krijg je mail.
Denk aan onze lieve vaders.
Hemeltje lief, wat is er veel.

Achter etalageruiten
ligt het mooiste wat je kent
want een vader is je dierbaar,
daarom ook wordt hij verwend

`K ga mijn vader bloemen brengen,`
maar, mijn vader is niet thuis.
Ik kan alleen nog maar wat bidden
op dat plekje, bij zijn kruis.

Dit is ook voor heel veel mensen
een dag helaas ook vol verdriet,
omdat Pap er niet meer is,
maar, dat weten anderen niet.

Het is toch al lang geleden
en ook al is het slechts een korte tijd,
niets zal nog hetzelfde wezen.
Je vader wil je toch niet kwijt.

k Ga een vader bloemen brengen
in de kerk, het Vaderhuis.
`k steek een kaarsje bij hem aan
en sla vol eerbied nu een kruis.

Het beeld van onze Heilige Vader
kijkt vol liefde op mij neer.
Ik kan hém altijd bezoeken,
de beeltenis van de Lieve Heer.

Dat lege plekje zal altijd blijven.
Die foto, dat kruisje, het kaarsje, de pijn.
Ook al kun je niet meer met hem spreken,
een vader zal er altijd voor je zijn.

Pa, ik was trots op je. Trots op je dapperheid en doorzettingsvermogen. Ondanks dat heb je het niet kunnen winnen.
Maar je zult voor ons altijd een voorbeeld zijn....Bedankt...

Dit is een aanpassing van het gedicht dat ik 2 jaar geleden voor mijn moeder heb geschreven, dat heette moederloze moederdag ( zie gedichten) maar ik heb het nu aangepast voor mijn vader, want ook`
de vaders die er niet meer zijn, die willen we toch ook in ere houden.

Veel sterkte voor allen die korte of lange tijd hun vader verloren hebben.
Bij mij persoonlijk is het 11 jaar geleden. De pijn slijt, maar de herinneringen blijven.

Nu Digitaal Altaar niet meer te bereiken is, wilde ik toch nog even met jullie komen praten op deze dag. Anders heb ik het idee dat ik jullie of jullie mij in de steek lieten. Ik hoop dat de zonnebloemzaadjes in leven gaan zodat ik toch ook een beetje heb meegeholpen aan de versieringen bij de begraafplaats.